Skimerken zien het licht

Ski’s worden steeds lichter. Met de sterke opkomst van het toer- en off-piste skiën is die ontwikkeling ook heel begrijpelijk. Je moet dan immers met alleen lichaamskracht het materiaal de berg op sjouwen en je skiet in ongeprepareerde sneeuw, met alle hobbels, sprongetjes en ‘floatiness’ van dien.  Maar de laatste jaren maakt men ook de pisteski’s steeds lichter. Waarom doen ze dat? En wat betekent dat voor het gedrag van die ski’s op de piste?

Lichtere materialen

Tegenwoordig kan men met gebruik van hoogwaardige materialen en innovatieve constructiemethodes ski’s heel stevig en (torsie)stijf maken zonder daarvoor zware, massieve materialen te gebruiken. Waar men vroeger egale lagen aluminium gebruikte om een ski de stijfheid te geven die een gevorderde skiër verlangt, kunnen ze nu met bijvoorbeeld carbon hetzelfde effect bereiken. En aangezien carbon veel lichter is dan metaal, opent dat de weg naar veel lichtere, maar even sterke ski’s.

Een lichte ski betekent eenvoudigweg minder gewicht om te moeten dragen. Dat is natuurlijk fijn als je ermee omhoog moet lopen of in onregelmatig terrein snel moet draaien, een sprongetje maken of wil blijven drijven in de poedersneeuw. Maar ook op een geprepareerde piste maakt een lichtere ski dat het minder energie kost om die ski om te kanten en te manipuleren. Hartstikke fijn, maar er zitten ook nadelen aan.

Want om een ski lichter te maken, worden doorgaans andere materialen gebruikt. Metaal wordt verruild voor carbon, of op plaatsen waar het materiaal het zwaarst weegt (aan de uiteinden van de ski’s) wordt zo veel mogelijk materiaal weggelaten zonder de constructie van de ski (stijfheid, grip) te benadelen. En als je als recreatieve skiër een hele dag skiet in alle soorten sneeuw die je zoal tegenkomt, dan hou je het makkelijker vol.

In de praktijk

Dat is de theorie. Want het gebruik van carbon in plaats van metaal of het weglaten van materiaal op strategische plekken in de ski heeft ook invloed op de demping van de ski. Demping is het vermogen van de ski om trillingen te absorberen. Die trillingen ontstaan vooral op erg harde sneeuw, zoals opgevroren ribbels of stukken ijs. Die trillingen voel je dan door je hele lijf en kunnen zo heftig zijn dat de staalkant van de ski zelfs los komt van de sneeuw. Je hebt in het ergste geval geen controle meer over je ski en het kost veel inzet en techniek om de ski dan toch te laten snijden in de sneeuw om zo je lijn en snelheid te kunnen controleren.

Dus de energie die je met een lichtere ski met carbon bespaart om dat gewicht de berg rond te skiën, moet je veelal weer inzetten om meer trillingen op te vangen en de ski te controleren. Ikzelf vind lichte ski’s zonder metaal al snel stuiterig en onrustig. Maar ik ben dan ook een skiër die de ski graag op de sneeuw houdt. Voor iemand die graag sprongetjes maakt en een veel speelsere stijl heeft, kan het juist een uitkomst zijn. Gelukkig zijn er ook nog merken die metaal blijven gebruiken in goed gedempte ski’s, maar toch het gewicht flink weten te beperken.

Denk je dus dat zo’n lichte ski echt wat voor jou is, bedenk dan wel dat het echt consequenties kan hebben voor het gedrag van die ski. Zelf de verschillende modellen uitproberen is eigenlijk de enige manier om erachter te komen wat jij het fijnst vindt.

0 comments on “Skimerken zien het lichtAdd yours →

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *